چه درمانی پس از ریخته گری کاهنده آرنج مورد نیاز است

ریخته گری کاهش دهنده آرنج نقش حیاتی در کاربردهای مختلف صنعتی، به ویژه در ساخت و نگهداری سیستم های خط لوله ایفا می کند. ریخته گری کم فشار یک فرآیند ریخته گری کارآمد است که می تواند ریخته گری با کیفیت بالا تولید کند. با این حال، پس از ریخته‌گری، قطعات ریخته‌گری همچنان باید تحت یک سری فرآیندهای پس از پردازش قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که عملکرد نهایی و مناسب بودن آنها مطابق با استانداردهای صنعت است.

اول، تمیز کردن و رفع نقص سطح ریخته گری اولین گام در پس پردازش است. پس از ریخته‌گری، ریخته‌گری‌ها معمولاً ماسه ریخته‌گری، اکسیدها و سایر ناخالصی‌ها روی سطح دارند. فرآیند تمیز کردن معمولاً شامل دو مرحله است: تمیز کردن مکانیکی و تمیز کردن شیمیایی. تمیز کردن مکانیکی از ابزارهایی مانند برس، سندبلاست یا مواد ساینده برای حذف موثر شن و ماسه ریخته‌گری و اکسیدهای روی سطح ریخته‌گری استفاده می‌کند و پایه‌ای مناسب برای درمان بعدی ایجاد می‌کند. برای حذف کثیفی های دشوار، استفاده از مواد پاک کننده شیمیایی می تواند اطمینان حاصل کند که سطح ریخته گری تمیز و عاری از آلودگی است و تضمینی برای بازرسی و درمان بعدی است.

پس از تمیز کردن، قطعات ریخته گری باید به طور کامل بازرسی و آزمایش شوند تا اطمینان حاصل شود که الزامات طراحی و فنی را برآورده می کنند. روش های معمول بازرسی شامل بازرسی بصری، آزمایش غیر مخرب (NDT) و اندازه گیری ابعادی است. بازرسی بصری سطح ریخته گری را با چشم غیر مسلح مشاهده می کند تا عیوب احتمالی مانند ترک ها و منافذ را پیدا کند. روش‌های آزمایش غیر مخرب، مانند تست اولتراسونیک، رادیوگرافی و ذرات مغناطیسی، می‌توانند به عمق ریخته‌گری نفوذ کنند تا مشکلات کیفی احتمالی را شناسایی کنند و از ایمنی و قابلیت اطمینان ریخته‌گری اطمینان حاصل کنند. اندازه‌گیری ابعادی از ابزارهای اندازه‌گیری دقیق استفاده می‌کند تا اطمینان حاصل شود که پارامترهای کلیدی مانند قطر داخلی و خارجی و زاویه‌های ریخته‌گری با مشخصات طراحی مطابقت دارند.

عملیات حرارتی گام مهمی در بهبود خواص مکانیکی قطعات ریخته گری است. روش های متداول عملیات حرارتی عبارتند از بازپخت، خاموش کردن و تمپر کردن. فرآیند بازپخت با گرم کردن ریخته گری تا دمای خاص و سپس سرد کردن آهسته آن، تنش داخلی را کاهش می دهد و چقرمگی و پلاستیسیته ریخته گری را بهبود می بخشد. مخصوصاً برای ریخته گری های با آرنج که تحت فشار و دمای بالا قرار می گیرند مناسب است. اگر ریخته گری نیاز به استحکام و سختی بالاتری داشته باشد، می توان از ترکیبی از کوئنچ و تمپر استفاده کرد. فرآیند کوئنچ می تواند سختی ریخته گری را به میزان قابل توجهی افزایش دهد، در حالی که تمپر کردن به کاهش شکنندگی، افزایش چقرمگی و تضمین عملکرد پایدار ریخته گری در شرایط سخت کمک می کند.

در نهایت، عملیات سطح گام مهمی در بهبود مقاومت به خوردگی و زیبایی شناسی ریخته گری است. روش‌های متداول تصفیه سطح شامل پاشش، آبکاری و پولیش است. پاشش پوشش های ضد خوردگی می تواند به طور موثر مقاومت در برابر خوردگی قطعات ریخته گری را بهبود بخشد، به ویژه هنگامی که در محیط های سخت استفاده می شود، و عمر مفید آنها را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. برای ریخته گری هایی که نیاز به بهبود سختی سطح و مقاومت در برابر سایش دارند، فرآیندهای آبکاری می توانند خواص سطحی آنها را افزایش داده و دوام را بهبود بخشند. استفاده از پولیش مکانیکی یا پولیش شیمیایی نه تنها باعث بهبود پرداخت سطحی ریخته گری می شود، بلکه تلفات اصطکاک در جریان سیال را کاهش می دهد و در نتیجه کارایی کلی کار را بهبود می بخشد.